Herinneringen aan de koude winters

Ik plof naast een bewoner neer op de bank, ik heb geen inspiratie voor een artikel (blog), zeg ik tegen hem. Hij kijkt mij aan en vraagt hoe het komt. Ik weet niet hoe ik moet beginnen en ik krijg het onderwerp niet duidelijk, zeg ik. Meneer heeft heel veel geschreven en veel titels op zijn naam staan.

Hij vertelt dat hij dit herkent. Je moet even de tijd nemen dan komt het vanzelf, zegt hij. Ga even iets anders doen, maak het jezelf niet te moeilijk. Hij heeft gelijk, ik moet het even loslaten. Zal ik koffiezetten, vraag ik hem. Lekker, zegt hij en we lopen naar de keuken voor koffie.

Koude winters

Als we samen aan tafel zitten met een warme kop koffie raken we aan de praat over vroeger. Hij vertelt dat hij als kind in Rotterdam is opgegroeid en heeft hier fijne herinneringen aan.

Een mevrouw komt bij ons zitten en luistert belangstellend mee. Ze vertelt ons dat ze in opgegroeid in een arm maar warm gezin. Ze was de oudste van zeven kinderen. Op tafel liggen boekjes van de historische vereniging over Hardinxveld.

Als we in een boekje zitten te bladeren trekt een foto uit 1942 trekt onze aandacht, rivier de Merwede ligt dichtgesloten onder een ruwe ijsvloer. Hierdoor kwam de gehele scheepvaart stil te liggen.

Dat zal een ramp geweest zijn, zegt meneer. Waarschijnlijk werden er ook kolen over water vervoerd en zaten mensen nog meer in de kou. Ja, zegt mevrouw, wij hadden een soort fornuis wat ook als kachel gebruikt werd. Hier werd wel meer in gegooid om het warm te krijgen in huis. Mensen waren vroeger creatief met het bedenken van oplossingen. 

En zo zitten we te kletsen over koude winters. Ik voel me gelukkig als ik met deze twee bewoners aan tafel zit. Wat een mooie mensen en zij geven mij de inspiratie om deze blog te kunnen schrijven. 

Wendy Blacha – Locatiemanager Villa de Plataan